Historia powstania Modelu Odkształceń Powięziowych
Okoliczności i powody powstania FDM (Model Odkształceń Powięziowych) najlepiej charakteryzuje wypowiedź długoletniej asystentki dr. Typaldosa- Marjorie Kasten (która wspomina przeczytanego maila doktora, do jednego z zainteresowanych osób metodą):
„Zarówno sam model FDM, jak i związana z nim praktyka kształtowały się przez długi czas pod wpływem wielu czynników, między innymi na podstawie sekcji zwłok, oraz co najistotniejsze, pod wpływem zdobytego na oddziale ratunkowym doświadczenia klinicznego w postaci tysięcy pacjentów, u których obrażenia anatomiczne były świeże, a od uszkodzenia nie minęło dość dużo czasu, by powstały odkształcenia wtórne”.
FDM (Model Odkształceń Powięziowych) stanowi próbę ujednolicenia przez Typaldosa zdobytej wiedzy z zakresu ortopedii i osteopatii w celu korygowania patologicznej deformacji powięzi, która jest odpowiedzialna (według modelu) za występowanie bólu i ograniczeń zakresu ruchu w ciele ludzkim. Model Odkształceń Powięzi jest ostatecznie obowiązującą nazwą koncepcji leczniczej wykorzystywanej w terapii manualnej przez osteopatów, fizjoterapeutów oraz lekarzy.
Twórca metody – lekarz i osteopata Stephen Typaldos (25.03.1957 – 28.03.2006) wcześniej proponował dwa inne określenia takie jak Medycyna Ortopatyczna oraz Medycyna Odkształceń Powięziowych, jednakże wyżej wymienione nazwy nie przyjęły się w świecie medycznym.
W 1991 roku Typaldos odkrył pierwsze pasmo spustowe dzięki swojej pacjentce, która naprowadziła go i dała mu wytyczne postępowania podczas terapii. Owa pacjentka cierpiała z powodu ciągnącego bólu wzdłuż kręgosłupa. Doktor nie wiedział jak pacjentce pomóc i nawet chciał odesłać ją do domu, jednakże w wyniku próśb o pomoc, uległ. Kobieta poprosiła lekarza by mocno przycisnął palcem w obszarze bólu i podążył wzdłuż kręgosłupa do czaszki, zgodnie z przebiegiem bólu. Ku zdziwieniu Typaldosa kobieta oznajmiła, że dyskomfort ustąpił. Ten epizod zapoczątkował doszukiwanie się przyczyny bólu o podobnych objawach klinicznych i w końcowym rezultacie doprowadził do odkrycia pierwszego odkształcenia powięzi–pasma spustowego (TB: Trggerband).
W tym samym roku zostało opisane kolejne odkształcenie, przepuklinowego punktu spustowego (HTP: Herniated triggerpoint), z kolei rok później odkształcenie ciągłości (CD: Continuum Distortion).
Od 1993–1995 roku kolejne odkształcenie złożeniowe (FD: Folding Distortion), odkształcenie cylindryczne (CyD: Cylinder Distortion) i fiksacji tektonicznej (TF: Tectonic Fixation). Do odkrycia odkształceń (jak sam autor wspomina) przyczyniła się posada na Oddziale Ratunkowym w Teksasie (1992–1995) i badania na zwłokach. Od 1995 roku dr Typaldos rozwijał techniki korygujące odkształcenia.
W międzyczasie wygłaszał liczne seminaria i szkolenia. W 1996 roku została wydana pierwsza książka dotycząca Modelu Odkształceń Powięziowych pod tytułem Orthopatic Medicine: The Unification of Orthopedics with Osteopathy Through the Fascial Distortion Model („Medycyna ortopatyczna: unifikacja ortopedii i osteopatii poprzez Model Dystorsji Powięziowych – FDM”). W 1997 roku wygłosił dwa seminaria w Wiedeńskiej Szkole Osteopatii w Austrii. Na drugim seminarium poznał dr Georga Harrera.
Austriak bezpośrednio uczył się w Stanach Zjednoczonych od doktora. Typaldos nominował go na nauczyciela Modelu i Metody leczenia Odkształceń Powięziowych w Europie (około 2002 roku). W 1998 roku dr Typaldos wyłożył pierwszy raz zasady i zastosowanie modelu przed azjatyckimi słuchaczami w Japonii.
W 2001 roku odbyło się Pierwsze Międzynarodowe Sympozjum FDM. Na tym wydarzeniu dr Typaldos poznał Keisuko Tanake, FDMO. Tanaka jest kolejnym spadkobiercą metody, którą posiadł od samego mistrza. Od 2001 roku bardzo często bywał w Stanach na praktykach u dr Typaldosa. W 2004 roku został nominowany przez Typaldosa, Osteopatą FDM (FDMO). Tanaka jest główną postacią związaną z FDM w Azji, jest prezesem Globalnej Organizacji.
W 2002 roku powstała ostatnia książka napisana przez Typaldosa pod tytułem „FDM – Clinical and Theoretical Application of the Fascial Distortion Model within the Practice of Medicine and Surgery” („FDM: kliniczne i teoretyczne zastosowania Modelu Dystorsji Powięziowych w praktyce medycznej i chirurgicznej”).
W lutym 2004 roku Typaldos trafił na Alaskę gdzie przeprowadził pierwsze szkolenie. 28 marca 2006 roku dr Typaldos zmarł na skutek zawału serca.
W 2017 roku została założona Globalna Organizacja FDM, w której są zrzeszone organizacje z: Europy (EFDMA), Stanów Zjednoczonych (AFDMA), Azji (FAA) oraz Afryki (AFDMS). Wszystkie organizacje odpowiadają za szkolenie zgodne z wytycznymi dr Typaldosa.
Autor: Piotr Rybacki